Myślenie systemowe - co oznacza w praktyce?

« wróć

MYŚLENIE SYSTEMOWE - co oznacza w praktyce?

 


W Piątej dyscyplinie, klasycznej książce na temat myślenia systemowego, Peter Senge podkreśla, że „istota” takiego myślenia to:

  • baczniejsze dostrzeganie relacji niż liniowego łańcucha przyczyn i skutków,
  • dostrzeganie całego procesu, a nie tylko migawek.


Myślący systemowo pracownik...

  • stara się zobaczyć tzw. „big picture” - czyli pełny obraz sytuacji,
  • obserwuje, jak zmieniają się z czasem elementy systemu, zauważa wzorce i trendy,
  • dostrzega, w jaki sposób struktura systemu, w jakim jest, wpływa na jego zachowanie,
  • tworzy istotne powiązania intra- i inter- systemowe,
  • zmienia perspektywę, żeby lepiej zrozumieć zjawisko lub istotę problemu.


Na takim sposobie postrzegania i myślenia korzysta organizacja, gdyż:

  • ludzie popełniają mniej błędów i lepiej współpracują,
  • lepiej przewidywane są zmiany trendów rynkowych, preferencje klientów, ceny, etc.,
  • szybciej można dostrzec i zareagować na wewnętrzne patologie i wyeliminować je w zarodku,
  • kluczowe elementy i procesy będą bardziej spójne i kompatybilne,
  • znajduje nowe obszary o wysokim potencjale, które dotąd nie były brane pod uwagę.


MYŚLENIE SYSTEMOWE – fanaberia czy konieczność?


Zarówno usługi, jak i przemysł stają przed wyzwaniami oferowania coraz szerszej gamy produktów, w coraz krótszym czasie i jednocześnie maksymalnie dostosowanych do potrzeb klienta. Produktem końcowym jest zazwyczaj wyrób w połączeniu z usługą, co jeszcze bardziej wzmaga konieczność zajęcia się całymi procesami biznesowymi.

Podczas, gdy gospodarki różnych krajów i giełdy załamują się, a bardzo znane przedsiębiorstwa upadają, są też na rynku przedsiębiorstwa, które kontynuują metodyczny marsz od sukcesu do sukcesu. Osiągają to dzięki prawdziwie trwałej wartości dostarczanej klientom, pracownikom i właścicielom.


Co jest znamienne w tych firmach – zanim zostanie postawiona jakakolwiek hipoteza na temat jakiegoś zjawiska najpierw musi być:

  • Obserwacja zjawiska w rzeczywistości
  • Dostrzeganie związków przyczynowo-skutkowych – zdefiniowanie jak największej ilości takich powiąza
  • Falsyfikowanie założeń - znalezienie sytuacji, które potwierdzają nasze pierwsze teorie jest stosunkowo łatwe – kluczem do wielopłaszczyznowego rozpatrywania problemów jest wyszukiwanie niezgodności
  • Zdefiniowanie problemu i dokładne wyjaśnienie, dlaczego niezgodności odbiegają od przyjętego początkowo założenia (związku przyczynowo-skutkowego)

 

Dopiero wtedy następuje Sformułowanie hipotezy. I to nie jest koniec tylko początek – bo dalsze Eksperymentowanie mające na celu przetestowanie hipotez oraz dzielenie się zdobytą wiedzą to procesy, które się nie kończą. SĄ CIĄGŁE.